Przeszukując katalog lokalnej biblioteki natrafiłam na wspomnienia Claude Bertaud "54 godziny grozy. Relacja z pokładu porwanego samolotu".
 |
| Wydawnictwo De Facto nie popisało się szatą graficzną. Książkę się dobrze czyta, ale kiepsko wygląda. |
Jak sama autorka się przedstawia: "Zawód: stewardesa. Marzenie wielu dziewcząt mojego pokolenia. Lecz nie moje."
 |
| Krótki wstęp autorki, gdzie pisze jak i dlaczego zaczęła latać. |
Autorka to francuska nauczycielka języka angielskiego, która podejmuje pracę w liniach lotniczych , żeby pozwiedzać świat.
Claude była związana z lotnictwem przez 20 lat, kiedy miała pecha i znalazła się na pokładzie porwanego samolotu. Jest rok 1994, 24 grudnia i Air France wykonuje rejs do Algieru. Co ciekawe i niepokojące, terroryści bez problemu wchodzą na pokład uzbrojeni i umundurowani wraz z pasażerami. Później okazuje się, że kontrola bezpieczeństwa nie działała, a oni mieli swoich pomocników na lotnisku. Samolot jest na ziemi i jest we władaniu zdesperowanych szubrawców przez wiele godzin.
 |
| Airbus 300 - jak dla mnie mały :) |
Jest rok 1994, a więc jeszcze daleko do wydarzeń 11 września. W tamtych czasach samoloty były porywane dla okupu, rozgłosu, wymiany więźniów, a nie po to aby wysadzić się w nich zabijając jak najwięcej ludzi. Terroryści aby wywrzeć presję, zabijają jednak trzech zakładników.
Warto przeczytać, aby przekonać się o innych stronach zawodu cabin crew oraz jak wygląda taka sytuacja z perspektywy naocznego świadka. I najważniejsze, jak trudny, wręcz niemożliwy czasami jest powrót do normalności.
 |
| Po zamachu autorka nie była w stanie kontynuować pracy w chmurach. |
I jeszcze kilka faktów o pasażerach w czasie nocnych lotów.
Zainteresowanych odsyłam do reportażu, jaki udało mi się znaleźć na yt (w j.francuskim).
Air France 8969
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz