Emirates Warszawa- Dubaj

 Druga rotacja w marcu zaczęła się od przelotu liniami Emirates.
Niestety, tym razem nie zostałam przeniesiona do wyższej klasy. 😉
Trzeba przyznać, że te linie mają serwis na wysokim poziomie w każdej klasie.

I mają duży wybór filmów na pokładzie. Obejrzałam sobie dwa :"Here" - bardzoWam polecam.
Oraz "The Miracle Club" - niezły (super obsada), ale nic nie tracicie nie oglądając go.

Startowaliśmy o 13:40. Zaserwowano obiad i przekąskę przed lądowaniem. Lot trwał pięć godzin i dwadzieścia minut.

Ładne menu nam dali.

Tacka była pełna. Nie pamiętam, kiedy ostatnio miałam i ser i czekoladkę na tacce. Do tego otwarty bar. To jest moje jedyne "ale" do tego lotu. Trzeba pamiętać, że na wysokościach alkohol szybciej uderza do głowy. Sporo osób na tym rejsie nie zdawało sobie z tego sprawy. (Albo postanowiło się upić na dalszą podróż.)

Pełna tacka. Nikt nie wyszedł głodny.

Wybrałam opcję wegetariańską. Bardzo smaczne ravioli.

Po obiedzie podano kawę i herbatę.
Przed lądowaniem rozdawano lody - ja zrezygnowałam. 

Co mnie zaskoczyło? Dwa safety video. Jedno po arabsku i drugie z inną załogą po angielsku.

Super przelot i super początek drugiej marcowej rotacji!

"Hotelowy zawrót głowy" - recenzje i spotkanie autorskie

 W marcu miałam przyjemność uczestniczyć w spotkaniu zorganizowanym z okazji Dnia Kobiet w moim rodzinnym mieście - Strzelcach Opolskich.
Podpisałam kilka książek, przekazałam jedną do lokalnej biblioteki oraz drugą do biblioteki szkolnej.
(To informacja dla miejscowych czytelników mojego bloga, którzy chcieliby ją wypożyczyć.)
Miałam też przyjemność wygłosić krótki wykład o mojej pracy jako stewardessa.

W pełnym skupieniu podpisuję książkę w Powiatowej Bibliotece.

Muszę Wam napisać, że mam wspaniałą koleżankę z Liceum, która jest moim największym fanem. 😊

Tutaj - znajdziecie tekst, który o mnie napisała.

Otrzymałam też piękną recenzję od "Zaczytany Książkoholik"

Tutaj - znajdziecie do niej link.

Bardzo dziękuję za wszelkie opinie, tagi i wspominki o mojej twórczości. Jeżeli czytacie książki i trafiliście na którąś z moich, to podzielicie się proszę swoimi komentarzami. Chętnie zamieszczę Wasze opinie i uwagi na swoich mediach społecznościowych.

Do następnego wpisu!

Mediolan - po raz enty.

Moja lutowa rotacja zawierała jeden dłuższy pobyt. Był nim Mediolan.
Dzisiaj mam dla Was sporo zdjęć z tego layovera.

W tym mieście byłam już sześć razy, z tym krótkim pobytem dało to siedem odwiedzin.

Fajny hotel mieliśmy. Centrum miasta i wpadły punkty. 😉

Śniadanie przy takim oknie? Wyobrażacie sobie, jak pięknie tu musi być wiosną?

Po śniadaniu udałam się na spacer z jednym z pilotów. Drugi dołączył do nas później. Pogoda nas nie rozpieszczała. Było zimno i wietrznie.

Dużo psiaków tutaj mają. Jak widać, życie towarzyskie na ulicy kwitnie. Nikt się nie spieszy, a wszyscy są bardzo stylowo ubrani.

Wszędzie skutery. Zablokowane, z łańcuchami - taksówkarz ostrzegał nas przed złodziejami.

Znana Katedra Narodzin Św. Marii z klocków Lego robi wrażenie.

W mieście jest dużo budynków do fotografowania. I dużo turystów - tutaj akurat tych drugich nie widać.

Chroniąc nosy w szalikach (przed wiatrem) dotarliśmy do jednej z najstarszych galerii handlowych świata.

Galeria Vittorio Emanuele II.

Tutaj było już bardzo dużo ludzi, dlatego robiłam zdjęcia sklepień. ;) Raz byłam tutaj na kawie. Jest drogo, ale warto.

Katedra (tym razem ta prawdziwa) jak zwykle zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Kolejka do wejścia - oczywiście stała. Myśmy tym razem tylko oglądali z zewnątrz. Wewnątrz widziałam już kilka razy. Jeżeli nigdy tam nie byliście, to polecam odwiedziny i koniecznie wdrapcie się na dach!

Pospacerowaliśmy dosłownie chwilę i uciekliśmy do ciepłego hotelu.

Wieczorem całą załogą, to znaczy we trójkę, udaliśmy się do pizzerii. Wybrałam nam taki stolik. Nie wiem, dlaczego restauracja miała ogromnego pluszowego misia, ale musicie przyznać, że jest on bardzo fotograficzny!
Co do cen, pizza kosztowała 19 euro. Kieliszek domowego wina 6. Kawa 1,40 euro. 

Czekam na więcej pobytów!

Luty '25 w pracy, czyli w końcu poleciałam.

JAK DOBRZE BYŁO ZNOWU LATAĆ!💖💖💖💖💖💖

Zaczęłam pracę w lutym od przebazowania się do Budapesztu.
Wiele lat temu spędziłam z siostrą w tym mieście kilka dni i to był bardzo fajny pobyt. Jeżeli kiedyś będziecie mieć czas, to polecam Wam odwiedziny w stolicy Węgier.
Wracając jednak do tematu postu - praca w lutym.

Firma przerzuciła mnie LOTem do Budapesztu. Muszę powiedzieć, że cieszyłam się bardzo, już stęskniłam się za lataniem i za życiem na walizkach. Stęskniłam się nawet za lotniskiem!

Gdy o lotnisku mowa, dlaczego warto przeczytać moją książkę? Możecie ją zakupić na portalach aukcyjnych lub w antykwariatach. W bieżącej sprzedaży jest natomiast moja ostatnia pozycja "Hotelowy zawrót głowy", w niej znajdziecie podobne triki i sztuczki, ale dotyczą one pobytów hotelowych.

Oto dlaczego warto przeczytać moją poprzednią książkę. 😉

Na lotnisku w Budapeszcie czekał na mnie kierowca i zawiózł mnie do Terminalu GAT (General Aviation Terminal), czyli budynku, z którego latają prywatne samoloty.

Zjadłam swoje śniadanie i wypiłam ich kawę. Później przebrałam się w mundur w ciasnej toalecie. Leciałam w "cywilnych" ciuchach. Sukienkę i buty miałam w torbie podręcznej - małą walizkę nadałam jako bagaż. A wiecie, jak to jest. Jak masz przy sobie, to masz. 😉

Odczekałam swoje. Okazało się, że pilot jest mi znany z poprzedniej firmy. Jaki ten świat mały! Spotkaliśmy się w Singapurze.
(O moim pobycie tam możecie przeczytać w "Z chmur do Azji".)

Nowy pachnący Challenger 350.

Pierwszy lot mieliśmy do Mediolanu. Tam spędziliśmy dwie noce.

O tym mieście jest sporo wpisów na moim blogu - kolejny już za tydzień! 

Taką piękną owsiankę dostałam na śniadanie. Firma kateringowa, w której zamówiłam jedzenie na lot, należy do mojej eks koleżanki z pracy! Beatrice jest Włoszką i kiedyś ze mną latała w Moskwie. Teraz założyła swoją własną działalność i zajmuje się dostarczaniem jedzenia na pokłady prywatnych jetów.

"Welcome table" - jogurt sojowy (pasażer nie tolerował laktozy) i granola bez glutenu (gluten też nie jadł).

Zrobiłam sobie selfie na pokładzie.

Po krótkim locie do Mediolanu mieliśmy pół dnia w Londynie. W tej firmie (to jest inny operator od tego, z którym zazwyczaj współpracuję) piloci sami rezerwują hotele. 😊
I dlatego mieliśmy same fajne w centrum miasta.

Po krótkim locie lubię udać się na siłownię. I tak muszę wziąć prysznic, więc przed mogę trochę bardziej się spocić.😉 Odrobina cardio, trochę ćwiczeń z hantlami i najważniejsze - stretching. Po kilku godzinach w mundurze na pokładzie dobrze robi ruch.
Po długim locie idę spać.

Londyn lubię bardzo. Tym razem nie mieliśmy czasu na zwiedzanie. Tyle, żeby odpocząć, zorganizować katering na kolejny lot oraz zrobić zakupy na pokład.

Hotel mieliśmy w ładnej, ale mało turystycznej okolicy. Mam nadzieję, że niedługo tu wrócę i będę miała więcej czasu na zwiedzanie.

Kolejny dzień i kolejny lot. Na mniejszych jetach lotów jest zazwyczaj więcej. Mniej się lata na długich odcinkach (do tego używane są większe samoloty), natomiast robi się więcej skoków po Europie.
Rano, po śniadaniu, wychodzimy z hotelu. Jak zwykle obładowana.

Pasażerom na poprzednich lotach najbardziej smakowały owoce. Do tego, ponieważ było to poranny rejs, zaproponowałam shoty wellness. I nowe magazyny zakupione w supermarkecie w Londynie.

Kolejny krótki lot i kończę pracę w miejscu, gdzie zaczęłam - w Budapeszcie.

Taki widok! Naprawdę, dawno nie miałam rotacji z tak ładnymi hotelami.

Wieczorem spotkałam się z polską kapitan na Tokaju. Na drugi dzień rano zjadłyśmy jeszcze śniadanie i LOT zabrał mnie do Warszawy.

Piękny i niespodziewany był ten luty. Już myślałam, że nigdzie znowu nie polecę, a tu taka niespodzianka! Oby było ich więcej!

Co się opłaca, a co nie - czyli jak czytać ogłoszenia cz. II.

 Na mojej stronie FB kilka dni temu ukazało się ogłoszenie o naborze (i to w Warszawie) dla pewnej litewskiej firmy.
Na jednej z grup dla załóg znalazłam rozpiskę oferowanej pensji. Podzieliłam się tą informacją u siebie i wywołałam burzę.
Dostałam od Was sporo zapytań w wiadomościach, czy to się opłaca latać.

Co się opłaca, a co nie? Na tak postawione pytanie, każdy musi sobie sam odpowiedzieć.
Nie wiem, czy opłaca się siedzieć w domu i czekać na lepszą okazję?
A czy opłaca się brać cokolwiek?
Może polatać chwilę i szukać dalej? (Chociaż z tego co wiem, mają lojalkę.)
*Lojalka oznacza, że w razie zerwania wcześniej przez Was kontraktu, musicie pracodawcy zwrócić część kosztów szkolenia.

Nie wiem, czy są to informacje aktualne i prawdziwe. Takie sumy krążą po internecie. Nie są one zawrotne. W wielu firmach komercyjnych można lepiej zarobić.

Przede wszystkim, trzeba pamiętać, że jest to firma z Litwy. Pensje w tym kraju nie należą do najwyższych. Jeżeli chcecie bardzo dobrze zarabiać, to szukajcie ofert z Afryki, Bliskiego Wschodu, czy też Szwajcarii. Te państwa (zazwyczaj) płacą najlepiej.

Po drugie, poniżej wklejam Wam ich wymagania:

Requirements:

• fluency in English (any other foreign language is considered an advantage)
• high school graduate
• ability to organize and order catering
• offering Silver Service on board the private jet
• relocation availability
• holding passport that will allow you to travel without restrictions worldwide.

The airline offers:

• international flights
• free training
• uniform and suitcases
• good financial package including basic salary and block hours payment
• rotation schedule 20 days ON with 10 OFF.

Jeżeli aplikujecie na stanowisko VIP Cabin Crew, a w ich wymaganiach nie ma nawet wymogu doświadczenia w lotnictwie, to coś jest nie tak. Z zasady, nie jest to VIP.

Nie wiem, jak pracuje się dla tego operatora, może super?
Może oprócz niskiej pensji, wszystko inne jest tam wspaniałe?
Mają piękne pobyty, hotele, mundury, szkolenie Silver Service i super załogę?
Może jest to pierwszy krok w karierze VIP?
A może mają szybką ścieżkę kariery i za kilka lat będziecie na stanowisku menadżera, trenera?
 

Ja bym tego nie wzięła. Ale oni mnie też by nie wzięli. 😄

Działania dyscyplinarne, czyli co wolno, a czego nie wolno personelowi pokładowemu.

 Burza rozpętała się po tym, jak Alaska Airlines wyrzuciły z pracy swoją stewardessę za film wrzucony na Tik Toka.
Poniżej znajdziecie artykuł dotyczący tego zdarzenia.

Twerking FA

Pracownica na swoim koncie udostępniła swój taniec - w pełnym umundurowaniu i na pokładzie samolotu.
Taniec, jak taniec. Może trochę z tych bardziej sensualnych. 😉

I teraz rodzi się pytanie. Czy zostały przekroczone tutaj pewne granice?
Jak dla mnie, tak. Ale pamiętajcie proszę, że wywodzę się z linii Bliskiego Wschodu, gdzie zasady były bardzo surowe. Uczono nas, że mundur to świętość. Nie wolno nam było palić, pić, czy nawet jeść w pełnym mundurze (tylko na pokładzie w galley'u przy zasłoniętych zasłonkach). Co więcej, nie należało nosić okularów przeciwsłonecznych, ani rozmawiać przez telefon będąc umundurowanym.🫣
Obecnie zasady są dużo luźniejsze. We wszystkich mediach społecznościowych widać załogi nagrywające filmiki, dzielące się wnętrzem samolotów, pokazujące mundury. Mają ciemne okulary na nosie, kubek kawy w ręku....
Nikt nie robi z tego problemu i dobrze.

Co do samego tańca. Czy zwolniłabym kogoś za to? Nie wiem. 
Jako "senior mama" nie popieram takich zachowań. Ale nie wiem, czy podjęłabym aż tak drastyczne środki.
Myślę, że przede wszystkim trzeba w regulaminie dla pracowników zaznaczyć, co wolno, a czego nie wolno. Aby nie dochodziło więcej do podobnych sytuacji.

A Wy? Jesteście za twerkiem na pokładzie, czy przeciw?

 

"Hotelowy zawrót głowy"

 Dziś wpis z serii "autopromocja".
Głównie dlatego, że od grudnia zeszłego roku nie wpadł mi ani jeden lot.
Samolot w Bazylei poszedł na długi przegląd i wstępnie jego powrót planowany jest na czerwiec. Oczywiście w międzyczasie mogę i chcę pracować dla innych firm, tylko jakoś nic jeszcze nie znalazłam.🤷‍♀️

Wracając do tematu dzisiejszego wpisu, postanowiłam przybliżyć Wam moją ostatnią książkę.
"Hotelowy zawrót głowy" ukazał się pod koniec grudnia. Jest to rodzaj poradnika, w założeniu miał być podobny do "Lotniskowego zawrotu głowy".

Z wydania nie jestem zadowolona. Tak jak pisałam wielokrotnie, nie polecam współpracy z tym wydawcą.

O tym jak wydać książkę, możecie przeczytać tu, tu oraz tutaj.

Motto przewodnie książki i pobytów w hotelach.
A dla Was co oznacza pobyt poza domem?
Ucieczkę od codzienności? Od kłopotów?
Dla latających, to głównie miejsce między lotami.

Książka w założeniu miała być dłuższa i pełniejsza. Było sporo cięć. Co znalazło się w środku?

Spis treści.

Dla wielu z Was, ta pozycja nie będzie odkrywcza. Zapewne wiecie, jak szukać i rezerwować hotel. Mam nadzieję jednak, że znajdziecie w niej kilka ciekawostek i anegdot.

A dla tych zainteresowanych tematem, książka stanowi rodzaj podręcznika podstawowej wiedzy o hotelarstwie. Jest to takie Vademecum wiedzy dla ucznia / studenta kierunku turystycznego. Dodatkowo na końcu znajdziecie bibliografię, która umożliwi Wam głębsze zaznajomienie się z tematem.

 

 

Szukając informacji do tej książki, sama kilka razy się zaskoczyłam. Słyszeliście o "Hollywood twin"?

 Jak już o łóżkach mowa.

Spałam na wygodny i bardzo niewygodnych łóżkach w hotelu. Po latach włóczęgi wiem, że to domowe jest najlepsze.

Zapewne wszyscy znamy ten meme ze stewardessą i światłem. Zawsze w hotelu jest jakaś lampka, którą ciężko wyłączyć. Pamiętam, że kiedyś dzwoniłam na recepcję w desperacji.

Co możecie, a czego nie możecie zabrać z hotelu?
Pamiętacie odcinek "Przyjaciół"?

Na koniec książki opisuję najdroższe, najbardziej luksusowe i najdziwniejsze hotele świata. Może tu Was zaskoczę?

A jak już tam pojedziecie, to proszę wyślijcie zdjęcia!

Dla zainteresowanych, "Krótka historia hotelarstwa".

Mam nadzieję, że zainteresowałam kogoś z Was swoją ostatnią książką. Zapraszam do czytania i dzielenia się opiniami!

"Nieograniczone horyzonty"

 Pamiętacie jak w poprzednim wpisie pisałam, że chętnie przeczytałabym więcej wspomnień stewardess z lat 50tych i 60tych?
I tu takie znalezisko!
Tym razem wyprzedaż na Taniej Książce.

Dużo lepsze wydanie. Nie takie oszczędne. Ładna grafika na okładce.

Autorka wspomina, że jej ojciec zajmował wysoką funkcję w Pan Am. Pewnie stąd to zainteresowanie tematem. Julie Cooke napisała kilka innych książek, których nie czytałam. Raczej nie będę ich szukać, bo styl pisania nie do końca mi poodpada -taki bardzo amerykański, jeśli ktoś z Was dużo czyta, to wie o czym mówię. Jest to jednak profesjonalna pisarka, dlatego czyta się ją lepiej niż "Hey, Lady".

"Nieograniczone horyzonty" to historia kobiet latających dla Pan Am w latach 60tych i 70tych. Poznajemy je od momentu, w którym decydują się podjąć pracę stewardessy, aż po odejście na lotniczą emeryturę lub założenie rodziny.

Stewardessa to nie był szanowany w tym okresie zawód. A jeszcze seksistowskie reklamy i slogany (o których jest sporo w tej książce) nie poprawiały wizerunku.

Julie cofa się do początków tej profesji i pisze, że na pokładzie wpierw pracowali sami panowie, a później pielęgniarki.

W środku możecie zobaczyć sporo czarno-białych zdjęć.

Wieżowiec Pan Am i plakat ogłaszający nabór : "Must want the world" 😍

Książkę się dużo lepiej czyta od mojej poprzedniej lotniczej lektur i jeszcze jest w niej sporo ciekawostek, również tych ze świata mody.

Pomyśleć, że ja muszę sobie teraz sama kupować mundur 😉.

Zaskakująco dużą część książki zajmuje polityka. Autorka wiele pisze o wojnie w Wietnamie oraz o reakcjach stewardess na sytuację geopolityczną.

W serii: "Air Crash Investigation" jest odcinek poświęcony operacji "Babylift". Jest to jedno z moich ulubionych dochodzeń.
Wywóz dzieci z Wietnamu jest też dokładnie opisany w książce z perspektywy personelu, który obsługiwał te loty.

Pisząc o dyskryminacji ze względu na wiek.....

Początkowo 26cio letnia kobieta kończyła karierę w chmurach, a nie ją zaczynała. Stewardessy w momencie zamążpójścia odchodziły z zawodu lub po osiągnięciu określonego (35lat) wieku.

Zasady na pokładzie były zupełnie inne od tych obecnych. Fajnie jest sobie o tym poczytać, ale nie chciałabym powrotu tamtych czasów. Zasady bezpieczeństwa były luźno przestrzegane lub nieznane kilkadziesiąt lat temu.

Po skończonym serwisie czas na dymek w bufecie. 😀 Wyobrażacie sobie teraz taką sytuację?

Kiedy się kończyło karierę?

To ze mnie jest latający dinozaur! A nie jestem najstarsza w zawodzie.

Załoga była i jest jak osobny gatunek ludzki. Jesteśmy jedną wielką (nie zawsze szczęśliwą) rodziną.

I koniec. Waga, wiek, wzrost - wszystko było dokładnie kontrolowane.

Bardzo, bardzo polecam Wam tę pozycję czytelniczą. 

P.S. Jak znacie jakieś inne książki o linii lotniczej, koniecznie dajcie znać! Chętnie przeczytam.