Alpaki

W czasie obecnej przerwy od pracy odwiedziłam ciekawe miejsce - dla tych, co jeszcze nie wiedzą, pracuję na tak zwanej rotacji. Latam przez jakiś czas, aby później odpoczywać w domu.
Wracając jednak do tematu dzisiejszego posta, parę dni temu spędziłam wieczór z alpakami. Niedaleko Warszawy - w Zabrańcu znajduje się hodowla tych przesympatycznych zwierząt.

Pierwsze spotkanie, nadal nie jesteśmy do siebie przekonani.

Przed wejściem na teren hodowli trzeba zdezynfekować ręce specjalnym płynem. Zwierzęta są wrażliwe na bakterie i wirusy.

Właściciele dali mi pudełko z marchewką do karmienia. Karmi się z ręki, alpaki nie gryzą. Jak widać, jedna próbowała mi ukraść zapas smakołyku.

Alpaki jedzą głównie siano. W ciągu dnia przebywają na wybiegach  - panie i panowie z podziałem na wiek trzymane są oddzielnie. Na wieczór wracają na zawołanie do alpaczarni, czyli stajni.

Dwulatki zobaczyły kota po drugiej stronie siatki i poszły go przepędzić.

Gustaw ma kolorową czuprynę.

W Zabrańcu w tej chwili mają 16 sztuk.

Nicoś strasznie płakał, bo chciał iść do swoich wybranek. Dawał się czochrać po głowie - większość alpak tego nie lubi. Nie należy też dotykać ogona, bo zwierze może kopnąć. Zdenerwowane pluje.

A to puchata kulka na długiej szyi, czyli Baron. Z alpak pozyskuje się wełnę, ta na głowie przycinana jest ręcznie, resztę goli się maszynką.

Na miejscu można też zamówić wełnę i akcesoria z niej wyrobione. Bardzo podobają mi się te zwierzaki i was namawia do odwiedzenia takiej hodowli.